สะกอมเทพา

บ้านแซะคือบ้านเกิดของผม ที่ที่ผมได้ลืมตาดูโลก ได้วิ่งเล่นยามเย็นใต้ต้นไม้ใหญ่ ได้ยินเสียงแม่เรียกให้กลับบ้าน และได้เรียนรู้คุณค่าของการอยู่ร่วมกันจากคนรอบข้างชีวิตในวัยเยาว์ของผมไม่ได้มีแค่การเรียนหนังสือในห้องเรียนเท่านั้น แต่ยังมี “ห้องเรียนชีวิต” ที่เกิดจากความสัมพันธ์ระหว่างคนในชุมชน